Po rufie, niczym lew ponury, krąży ktoś: To jest nasz Second Mate, cholernie twardy gość; Ma na łbie wiele spraw - zapomniał widać, że Marzymy, by uderzył w dzwon i nie spóźniał się!	G C G A7 D G C D D7 G
Ref. :  Uderz w dzwon, Second Mate, walnij bracie w dzwon. Patrz, idzie wiatr i już rozwiał brodę twą. Dziób znowu złapał kurs, a piasek w twoim szkle Przesypał się, to wachty kres, więc: "Go! Walnij że!"	D G C G D G C D7 G

A w dole szkafut drży - przy pompach praca wre,
Zwijają się tam chłopcy i myślą sobie, że:
Mógłby im Second Mate darować parę chwil,
Prostować kark najwyższy czas, brakuje już sił!

Ref. :    Uderz w dzwon, Second Mate, walnij bracie w dzwon.

Patrz, stężał wiatr i już szarpie brodę twą.

Dziób kursu trzyma się, a piasek w twoim szkle

Przesypał się, to wachty kres, więc: "Go! Walnij że!"

Na oku Mały John już mocno w tyłek zmarzł,
Do koi ciepłej by - najchętniej nie sam - wlazł!
I chciałby ryknąć już, że "Światła palą się!",
Więc Second Mate uderzaj w dzwon, bo znów będzie źle!

Ref. :    Uderz w dzwon, Second Mate, walnij bracie w dzwon.

Patrz, idzie szkwał i już zmoczył brodę twą.

Dziób ciężko ryje noc, a piasek w twoim szkle

Przesypał się, to wachty kres, więc: "Go! Walnij że!"

Na rufie dźwięczy szkło: to dzielny Stary nasz!
Co myśli, wiemy już: "Do żagli, kurza twarz!"
Nieprędko koja nas utuli w słodkim śnie,
Ach, Second Mate, ty sam to wiesz, że wciąż spóźniasz się!

Ref. :    Uderz w dzwon, Second Mate, walnij bracie w dzwon.

Patrz, masz już sztorm, co wytarga brodę twą.

Dziób ciężko ryje noc i choć piasek w twoim szkle

Przesypał się, do żagli więc i: "Go! Ciągnij że!"