Cirrocumulus (Cc) -Chmura kłębiasto-pierzasta, występuje w postaci cienkiej białej ławicy, płatów lub warstw chmur bez cieni, złożona z małych członów połączonych ze sobą lub oddzielonych w kształcie ziaren, zmarszczek. Płaty chmur wykazują jeden lub dwa kierunki sfalowania. Czasem mogą mieć zaokrąglone przerwy, rozmieszczone dość regularnie tak, że chmury przypominają sieć lub plaster miodu.

Cirrocumulus jest przeważnie słabiej zarysowany niż podobne chmury niższych pięter – altocumulus i stratocumulus. Dzieje się tak nie tylko dlatego, że znajdujące się wyżej pojedyncze elementy wydają się mniejsze, ale również dlatego, że chmura jest cieńsza niż altocumulus i stratocumulus. Cirrocumulus jest tak cienki, że wygląda jak delikatne zmarszczki na niebie, a kontrast między nimi jest tak znikomy, iż prawie nie widać go na błękicie nieba.
Chmury cirrocumulus są zawsze na tyle przejrzyste, że umożliwiają określenie położenia Słońca i Księżyca. Składają się z małych kryształków lodu lub silnie przechłodzonych kropel wody albo mieszaniny tych składników.
Chmurom cirrocumulus niejednokrotnie towarzyszą smugi opadu (virga), tworzone przez kryształki lodu wypadające z kłębków chmury. Nie są zbyt długie, lecz w pewnych warunkach, przy niewielkim skręcie wiatru w grubej, chłodnej warstwie powietrza, obserwowano bardzo długie smugi, wypływające z drobnych chmur.